Weer eens een stukje over stage

Ik heb gehoord dat er veel word gevraagd naar een nieuw verhaal.
Eigenlijk heb ik de laatste tijd niet echt heel bijzondere dingen meegemaakt. Het regent hier veel en dan is het nog wel de kleine regentijd. Met zoveel regen als we de laatste tijd hebben gehad wil ik niet weten wat de grote regentijd dan inhoud.
En weetje.. ik heb het nu zelf soms koud. Wanneer het regent en er een windje langs komt ´s avonds, zitten we hier te bibberen in ons zomerjurkje. Wim zag dat en moest lachen (“Koud he!”) hij vertelde dat het 24 graden was. Haha dat gaat nog wat worden als ik straks weer terug in Nederland kom.
Omdat ik verder niet zoveel meer te vertellen heb zal ik weer eens een paar stukjes stage logboek erop zetten.

22 januari
Vanmorgen begonnen met hoofdrekenen repetitie. Daarna heb ik meteen nagekeken, er waren maar 2 onvoldoendes dus er is redelijk goed gewerkt. De kinderen met de onvoldoendes die hebben altijd moeite met rekenen, ook worden ze niet goed geholpen thuis doordat hun ouders het te druk hebben. Ik heb nu gezegd dat ze moeten zeggen als er iets is dat ze niet begrijpen, zodat ik ze dan kan helpen. Ze moeten wel zelf hun tafels gaan leren, want dat is het grootste probleem.
Terwijl ik aan het nakijken was deden we taal.
Daarna gingen we natuuronderwijs voorbereiden voor de repetitie van morgen.
Het is opeens “in” voor jongens om delen van hun wenkbrauwen weg te laten scheren. Mevr. Paiman vind dit niet goed. Ook schoolhoofd vind het niet gepast, toen ze langs kwam heeft ze vertelt waar wenkbrauwen eigenlijk goed voor zijn. Ze vertelde dat god mensen niet voor niets zo had geschapen als dat ze er nu uit zien. Je wimpers beschermen je ogen tegen stof en zand van buiten. Ook je wenkbrauwen beschermen je ogen, maar dan tegen zweet dat vanaf je voorhoofd komt. De kinderen vonden het leuk hoe schoolhoofd dat allemaal vertelde en luisterde aandachtig. Of het ook echt zal helpen, dat jongens nu niet meer hun wenkbrauwen scheren weet ik niet, maar op dat moment schaamde ze zich wel.

26 januari
Er is niet goed gewerkt met de natuuronderwijs repetitie afgelopen vrijdag. Daar begon mevr. Paiman de les vandaag, ze wilde weten hoe dat kwam. Er waren iets van 9 onvoldoendes. Jeromi had helemaal niks begrepen. Ik vroeg of mama hem wel had geholpen, hij heeft altijd al veel moeite met rekenen, maar nu gaan zijn leervakken ook achteruit. Maar mama heeft weinig tijd omdat ze een eigen warong hebben. Toen vroegen we of hij wel al had geleerd voor leesaantekeningen van morgen, dat had hij nog niet gedaan. Hij begon al tranen in zijn ogen te krijgen, toen kwam zijn moeder langs om zijn gymspullen te brengen en toen moest hij helemaal huilen. Dat vond ik echt zo zielig. Toen moest ik meteen weer denken aan hoeveel druk ze hier eigenlijk leggen op de kinderen. Daar ben ik nu wel helemaal aan gewend, maar in zo´n situatie komt het weer even terug hoe anders het is dan Nederland. Mijn zusje wordt in de 4e van de havo nog wel eens geholpen door mijn moeder en hier moet een jongetje in groep 6 alles al helemaal zelf doen, omdat zijn moeder het te druk heeft. Vandaag heb ik hem bijgewerkt en opgelet dat hij alles goed opschreef enzo. We wilde hem in de tweede pauze alvast laten leren voor morgen, dan kon ik hem ook nog helpen. Maar we hadden vandaag geen tweede pauze omdat het de hele dag al regende en het hele erf onder water stond. De kinderen waren dan een kwartiertje eerder uit.

De juffrouwen zetten hier hun auto gewoon op het erf van de school. Op het schoolplein dus zeg maar. Dat gebeurt meestal aan de zijkant een eindje van de klassen af voor de klassen kunnen de kinderen dan nog wel buiten spelen in de pauze. Wat ik vandaag wel grappig vond, omdat het regende stond geen 1 auto verder weg allemaal stonden ze precies voor de deur van het klaslokaal geparkeerd. Op dat soort momenten moet ik denken hoe vaak ik zelf in Nederland helemaal in regenpak naar school ga op de fiets.

Verder hebben we vandaag gelezen, rekenen, taal en aardrijkskunde gedaan. Het laatste kwartiertje hadden de kinderen nog zingen. Dat was wel leuk, ze leren nu om ritmisch en maat te klappen op de nieuwe liedjes die ze aanleren. Het is leuk om te zien hoe verschillend kinderen klappen en zich in het liedje inleven.

27 januari
Vandaag hadden de kinderen leesaantekeningen repetitie. Gelukkig heeft Jeromi wel goed gewerkt hij heeft een 6,8. We proberen nu extra op hem te letten, wat wel handig is hij zit precies voor mij. Na de repetitie gaven we rekenen oefensommen voor de repetitie van donderdag. Jeromi wijst me nu ook vaak zijn werk en vraagt hoe hij sommen moet maken. Daarna hadden ze tekenen ik merk wel dat Jeromi echt heel creatief is hij heeft een mooie tekening gemaakt en hij vouwt ook altijd bootjes van papier. Bij tekenen kregen ze een nieuwe opdracht. Dieren tekenen een koe, een kip, een paard of een… Eerst wist de juffrouw niet welk dier ze verder nog moest verzinnen. Toen zij een meisje “een olifant”, “Oke een olifant” zei juffrouw, “Oke dan kan ik mezelf tekenen” zei het kind. Dat was een heel spontane reactie en daardoor heel grappig. We hebben wel even gevraagd, even een onderzoekje gedaan of ze niet gepest word met dat ze dik is. Maar dat was echt niet zo ze is altijd een heel vrolijk kind en het was gewoon echt een spontane reactie.
Aan het eind van de tweede pauze kwam een kind vertellen dat we werden geroepen door schoolhoofd. Mevr. Paiman en ik allebei. Mevr. Paiman wordt wel eens geroepen maar we worden nooit allebei geroepen. Op weg naar het kantoortje waren we voor de grap ook allemaal dingen aan het bedenken waarom we samen moesten komen. “Welke misdaad hadden we nou weer gepleegd?” Maar wat bleek het te zijn, de dozen van school waren aangekomen. Echt super veel (bieb)boeken, aantal leerboeken, kleurtjes, pennen, papier enz. Schoolhoofd is er echt super blij mee. Ze zei dat nog nooit een school ook echt dit allemaal gestuurd heeft. Na alles bekeken te hebben en daarna weer ingepakt, schoolhoofd wilde het graag nog even in de dozen bewaren, zijn we weer terug naar de klas gegaan. Later hoorde ik dat veel juffrouwen de dozen nog een aantal keren hebben omgekeerd, omdat ze ook nieuwsgierig waren en iedereen was heel enthousiast.